Monday, July 30, 2012

:: සාරුවා ( වගේ දේවල් - The 'things' like) Saaruwaa ::














වගක් නැතිසේ ඉන්නෙ කොහොමද...?
බලන් ජනගඟ රුකුල් දෙන මට.
දන්නවද ඔබතුමා මං ගැන...?
සියක් නැලවූ පුතයෙක්මි මම.

දුවෙක් සිටිනා වයස විසිදෙක
පෙමට ආ වුන් පස් දෙනෙක් විය.
බැලුම් හෙලුයේ මගේ දුවණිට
කඩා ලූයෙමි අත් කකුල් මම.

ඔය කියන කෙල්ලන්
පමණට වඩා වැඩුණෙන්
ඉරුණු රෙදි ඇන්දෙන්
තමයි සිදුවුණෙ මේ පරිද්දෙන්.

මට මෙහෙම වූවොත්
දුවට නෑ සරණක්.
නිදොස් වෙන්නම බැරිනම්
පිලිගනිමි දැඩි දඬුවමක්.

මින් මනත අයි ඩී බලන්නම්
වැඩී එනතුරු බලා ගන්නම්.
ඇවැසි නම් මේ අහ එවන්නම්
හතර පෝයට සිලුත් ගන්නම්.
තුවක්කුව මං අරන් යන්නම්.....!

Saturday, July 28, 2012

:: කහ සහ ගෝවා::

කහ.
අවුරුදු කුමරිය තරඟයදා ඇය හැඳ සිටියේ කහපැහැති තනපටකි.
අයෝමය පුරුෂයා තරඟයට ඔහු ආවේ කහ පැහැති යට ඇඳුමකින් සැරසීය.

ගෝවා.
ඔහු දිනපතා බිව් සුප් කෝප්පයට ගෝවා දැමීම අකැප විය.
ඇයගේ උදා ආහාරයට ගෝවා සලාදයක් අනිවාර්යය විය. දිග. එතරම් නොමේරූ.

ඇය. ගෝවා වලට අමතරව කොල පැහැති එලවළුත් කහ පැහැති පලතුරුත් කෑවාය. මඳ පමණ. ශරීර හැඩය නොනසා.
ඔහු. මස් ද මාළුද කෑවේය. තෙල්කෑම අඩුකලේය. ශක්ති ජනක කිරි බිව්වේය.

ඔහු. උදෑසනම දිව්වේය. හවසට ජිම් ගියේය. රෑට කලින් නිදා ගත්තේය.
ඇය. උඩරටද, පහතරටද බැලේ නැටුම්ද නැටුවාය. ශරීරය නම්‍යශීලී කරගත්තාය.

ඇය. රූ රැජින තරඟ අටකින් දිනුවාය. මුල් කවර හයකට සිය රුව දුන්නාය.
ඔහු. පිට පිටම හතරවරක් අයෝමය පුරුෂයා වූයේය. අග කවර තුනක උඩුකය පෑවේය.

ඔහු. දන්නා නොදන්නා ගැහැණු සිරුරු මත තම කාය ශක්තිය පෑවේය. ඉඳහිට මධුවිතක් ගත්තේය. පසුව වැඩිපුර.
ඇය. දුටු නොදුටු පෙම්වතුන් හා ආදරබස් තෙපලීය. ඇතැමුන් එවූ බෝනික්කන් තෑගි ලෙස ගත්තාය. කාටත් හොරෙන් සැඟවූවාය.

ඇය. ජනාධිපති ආර්යාවක වීමට සිහින මැව්වාය. ඇමතිවරු දෙදෙනෙකුගේ සිහින කුමරිය වූවාය.
ඔහු. ඇමතිවරයකු වීමට පැතුවේය. මන්ත්‍රීවරයකුගේ ආරක්ෂකයකු වීය.

**********************************************************************
මොනර පිල්. වැටී ගියේය.
සිංහ කේසර. ලිහී වැටුණේය.

ඇය. යලි ගෙදර ආවාය. ගෙටම වී සිටියාය.
ඔහු. යලි ගම ආවේය. උදේට වැඩිපුර නිදාගත්තේය.

***********************************************************************

ඔහු. කපුවකු දුන් ඔත්තුව අනුව නෑසියන් හා ඇගේ නිවසට ආයේය.
කෝලිකුට්ටු හා බටර් කේක් කෑවේය. බැරෑරුම් සිනාවක් පා නික්ම ගියේය.
ගේට්ටුව ලඟදී හැරී බැලීය.

ඇය. ඔහු දුන් අංකයට අකුරු කලේය. ඉංග්‍රීසියෙන් සිංහලෙන්.

“ අම්ම කියන්නෙ මං වගේ කෙනෙක් රකින්න ඔයා වගේ ශක්තිවන්තයෙක් තමයි හරි යන්නෙ කියලා“

ගෝවා මල්. මඳක් කහපැහැයට හුරුය.

Friday, July 27, 2012

:: මල් සහ කටු ::

මහ සද්දෙන් වැහි බේරුණු
අකුණු පැළුණු හැන්දෑවක
උතුරන කුණු ඇලක් ලඟම
නුඹ හිටියා හිනැහීගෙන

ළඟට ඇවිත් හීන්සැරෙන්
අතේ ඇඟිලි පැටලෙනකොට
“ජබෝස්“ ලෙසින් සුබ පැතුවා
මඩ වතුරක් හරි අගේට

එදා ඉඳන් මේ වෙනකල්
වැහිකුණාටු බෝ ආවත්
නොලිහී ගිය ඇඟිලි නමට
මේ ඩිංගත් ඔහොම ඉඳිමු
කැත්තයි පොල්ලයි විලසට

Wednesday, July 25, 2012

:: වචන ::

සායනික මනෝ චිකිත්සාව. දොස්තර අචින්ත අනුරාධ ගේ විශේෂඥ විෂය පථය එය විය.
මනෝ වෛද්‍ය සායනය. ඝනක හා ඝනකාභ හැඩැති අවකාශයන්ගෙන් යුත් රෝහලෙහි දකුණුපස පිහිටා තිබිණි. මඳක් බටහිරට බරව.

රොහාන් සතරසිංහ. සායනයෙහි නැගෙනහිරට වන්නට වූ කාමරයෙහි පුටුවක හිඳගෙන සිටියේය. දොස්තර අනුරාධට මුහුණලා. දොරට පිටුපා. මඳක් මුරණ්ඩුව.

රොහාන්ගේ නෑසියන්. සමීපතමයන් දෙදෙනෙකු හා දුර නෑකමක් ඇත්තෙකු කාමරයට පිටින් නතරව සිටියෝය. දෙකන් කාමරය දෙසටම යොමාගෙන.

*******************************************************************************

විනාඩි විසි නවය හමාරකුත්, කුරුටු ගෑ කොල හතරකුත්, කැඩී ගිය පෑන් දෙකකුත් අවසන දොස්තර අනුරාධ රොහාන් හා කථා කරමින් සිටියේය.  වඩ වඩා විශ්වාසයෙන්. තවතවත් සුහද වෙමින්.

“ ඩොක්ටර් හිතන්නෙ ජනපද කල්‍යාණිට නව දැලි හේනක වැඳිරි රුව වගේ වචන පාවිච්චි කරපු එක හරි කියලද? “

“ හරි ! රොහාන් කැමතිම වචනෙ මොකක්ද?“

රොහාන්. මඳක් කල්පනා කලේය. අවිනිශ්චිතව ඇඟිලි කොනක් සැපීය. අනතුරුව හඬ අවදි කලේය.

“ අනේ මන්ද ඩොක්ටර්...! පුංචිම කාලෙ නං අම්ම....! ඊට පස්සෙ හොඳ ළමයා....! එතනින් පස්සෙ පළවෙනියා.......! ශිෂ්‍යත්වෙ..........! ඒ දහය..........! ඒ තුන.....! බැච් ටොප්....!.....රස්සාවක්...!. “

“ එතකොට දැන් ...? “

කියවිල්ල. රොහාන් තම කියවිල්ල නැවැත්වීය. පුටුවෙහි හරිබරි ගැහුණේය. දොස්තර දෙස එක එල්ලේ බැලීය.

“  බ ම් බු ව...! “

:: ප්‍රේම මරුවාගේ කටඋත්තරය ::

ප්‍රියාවිය
නුඹේ ලවනත මතක ඇත මට
එ‘ලවනින්ම ආ බැගෑ වදන් හැර

ප්‍රියාවිය
නුඹේ දෙනයන දිලෙනු මතකය
කඳුළු බිඳු ගැන වගක් නැති වුව

ප්‍රියාවිය
නුඹේ ලැම විල සිහි ඇත තවම
එතුල ගිලෙමින් දෙඩූ දෑ හැර

ප්‍රියාවිය
තරුවකට දැමූ නම අමතකව නැත
තරුව දිවුරා දුන් වදන් මිස

ප්‍රියාවිය
පෙම් කලේ යැයි දැනේ ඉඳහිට
නුඹෙම වන්නෙමි කියූ වග හැර

ප්‍රියාවිය
ඉඳින් මා නිවැරදිකරුය
වැරදි කිසිවක් මතක නැති සඳ

Tuesday, July 24, 2012

:: මුදු සහ කෙස් ::

බස් රිය. බොහෝ වලගොඩැලි මතින් උඩ පනිමින් ගමනාන්තය කරා දුවමින් තිබුණේය. වලවල් වැසිදාට වැසි දියෙන්ද, අව්දාට හිරු රැසින්ද දිනපතා රෝදයන්ගෙන්ද පහර කමින් තම වපසරිය පුළුල් කරගනිමින් සිටියේය.

රියදුරු. එකවනම බසයේ තිරිංග තදකලේය. ඉක්මනින් හා තදින්.

ඇය. මගේ මඟුල් මුදුවේ පැටලී ගිය කෙහෙරොදක වාරුවෙන් නොවැටී සිටියාය. අනතුරුව සිනාසී යලි සිට ගත්තාය.

මුද්ද. කෙහෙරොද අතනොහැර අල්ලාගෙනම සිටියේය.
නැත. කෙහෙරොදට මුද්දෙන් ගැලවීමට අනැවැසිව තිබිණි.

ඇය කෙහෙරොද කඩා දැමීමට යත්න දැරුවාය. මම ඇය වැලකීමි.
මම. මුද්ද ගැලවීමට යත්න දැරීමි. ඇය මා වැලකුවාය.

 

******************************************************

කාමරය. ඇගේ කෙස්වල ගැල්වූ සුවඳින් පිරී යෑමට තරම් කුඩා එකක් විය.
මගේ ලය මත ඇගේ හිස තියෙද්දී අප මුද්දෙන් කෙහෙරොද මුදා හැරියෙමු.
කෙහෙරොද නොකඩා. මුද්ද නොරිදවා.

මා සිවිලිම දෙස බලා සිටිද්දී ඇය මුද්ද දෙස බලා සිටියාය.

“ රත්තරං... නේ ? “

මම සිනාසුනෙමි.

“ මට ටොක්කක් අනිනවද?“

මම ප්‍රශ්නාර්ථයක් දල්වා ඇය දෙස බැලීමි.

“ මං රත්තරං මුද්දක් දාපු අතකින් ටොක්කක් කාලම නෑ“

Wednesday, July 18, 2012

::කොකු::

කොක්කක්. උල් පැත්තට මඳක් දුරටවනතුරු පැටළුනු තරමක් කුණුවූ පණුකයකින් වැසී තිබිණි.
ඉතිරිකෙලවර. වාරු නැති අතකින් ගිලිහී ආ තංගුස් පටක වෙලීණි.
තංගුස්පට. එතරම් සැර නොවුණු කටු ඇති වැටකේ පඳුරක් තදින් අල්ලාගත්තීය.
පඳුර මුල තිත්තයන්. අවදානමකින් තොරව ඇම කමින් ඒ වටා නටමින් සිටියෝය.

************************************************

Monday, July 16, 2012

:: කවියාගේ බිරිඳ කි කව ::

හිමියනි පෙම්බර
පබඳින කවි මනහර
රුචිවෙමිය මමත්
දැකුමට ප්‍රේම ලීලා
නුඹ ලියා ගොතාලන

ඉඩක් ලැබේවිද අදවත්
එකම එක හාදුවකට
සිව් වසකට පෙරමෙන්
හිස මඳක් ඇලකොට
කවි පොතෙන් මෑතට.....!

Saturday, July 14, 2012

::කොන්දේසි::

හරි,
මං ආදරෙයි....!
හැබැයි දෙකක්.

එක.
ගන්න බෑ
කිසිම උපහැරණක්
අපේ ආදරේට...!

දෙක.
කියන්න බෑ
ඉර හඳ තරුවලට
අපි ආදරේ බව...!

පුදුම වදයක්
ඔය කෙහෙල්මල්
.... දාල ගියදාට....!


::නිය - පිට-ගඟ::

මඟුල් උයන. කුරුල්ලෙකුටවත් අවසර නැතිව ඇතුල්වීම තහනම් වූ හෙයින් කිසිදු ප්‍රේමාලිංගනයකින් තොරවම නිද්‍රාවට පත්වෙමින් සිටියේය.
මංගල හස්තිරාජයා. දුරබැහැර ගමනකින් ලද විඩාවෙන්ද, රජුගේ ලෝහමය පා ආවරණ වලින් ලද පීඩාවෙන්ද පෙලනු ලැබ තම හොඬය වඩවඩාත් අකුලා ගනිමින් යලි දිග හරිමින් සහනයක් සෙවීය.
රාජකීය යහන් ගැබ. මංගල හස්තිරාජයා සිටි තැනට මඳක් දකුණින්ද මහල් දෙකක් ඉහලින්ද පිහිටා තිබිණි.
මුරකරුවන් සය දෙනෙක්. රාජකීය යහන් ගැබට කිසිවකු ඇතුල්වනු හා පිටවනු වලකමින් සෙල්මුවා සෙයියාවෙන් නොසෙල්වී සිටියෝය.
ඉරබටු තරුව. පෑල දිග අහසේ මතුව විත් හෝරා දෙකක් ගතවී තිබිණි.
මුරකරුවන් සයදෙනා. එකවනම සලිත වී එකම දිශාවකට ශීර්ෂ නමස්කාරය කලෝය.
රජතුමා. පමණට මදක් වැඩිපුර පානය කල වාජීකරණයෙන් වඩ වඩා නෙරා ආ උදරයද පෙරටුකොටගෙන රාජකීය යහන් ගැබට ඇතුල්වූයේය.

*****************************************************************************
පහන් තරුව. පෙරඹර නැඟ එමින් තිබුණි.
දුක්ගන්නාරාළ. රජුගෙන් ලද හදිසි කැඳවුමින් වික්ෂිප්තව රජතුමාගේ විවේක කුටියේ අසුන් ගෙන සිටියේය.
විවේක කුටියේ දොරටුව. මඳක් මෝඩකමින්ද වඩා උඬගු කමින්ද යුතුව විවර විණි.
රජතුමා. අපිලිවෙල වූ ඇඳුමින්ද ගතපුරා නැඟි දාහයෙන්ද යුතුව දොරටුවෙන් ඇතුල්වූවේය.

“ඔබ කියූ ආකාරයේ අපහසුවක් වුණේ නෑ දුක්ගන්නාරාළ. ඈ කිසිදු විරෝධයක් නැතිව මෙතෙක් වේලා මාහා ගත කලා.
වෙනසකට කියා සිදුවුණේ මාගේ තේජසට බියෙන් දෝ උමතුවෙන් මෙන් නැඟිට ගොස් සියළු පහන් නිවා දැමීම පමණයි.
ආ තව දෙයක්, ඈ එක ඉල්ලීමක් කලා. තම පිටෙහි හරි මැදින් තදින් අල්ලාගන්නා ලෙස. මා හිතන්නේ බියට විය යුතුයි. ඇය මට අත ඉවත් කිරීමට දුන්නේම නැහැ.“

****************************************************************************
දිනකර. සඳෙහිද තරුවලද ප්‍රභාව නැති කරමින් පායා ආවේය.
හිරුරැස්. ගං ඉවුරෙහි වූ තරුණයාගේ මළ සිරුර නහවමින් ගලා ආයේය.
තරුණයාගේ සුරත. අපිලිවෙලට වැඩීගිය නියපොතු වලින් යුත් ඇඟිලි පහකින් යුක්ත විය.
නියපොතු. පෙරදින සැඳෑයාමයේ තමා වැලඳගෙන සිටි පෙම්බරියගේ පිටෙන් ගැලවී ආ අපිචර්මයෙන් ගැවසී වුවද අප්‍රාණිකවම වූයේය.

ගඟ. සයුර බලා ගලා යමින් තිබිණි.


Friday, July 13, 2012

:: පැති පෙනුම ::

කැමරාව. කාලවර්ණ කවරය තුලට වී නිසලව තිබිණි.
කවරය. ඇගේ වම් අතෙහි දබරැඟිල්ලෙහි එතුණු හුයකින් ඇය හා බැඳී තිබිණි.
ඇගේ දකුණත. සිය සැමියාගේ වමතෙහි එතී, ඔහුගේ ඇඟිලි අතර තෙරපෙමින් තිබුණේය.

ඔවුහු උද්‍යානයේ ඈත කෙලවරක් දක්වාම වැඩක් ඇති, වැඩක් නැති බොහෝ දේ දොඩමින් ඇවිද ගියහ. තවත් මඳ දුරක් ගිය ඕ කථාව නැවතුවාය. අත නිදහස් කරගත්තීය. සිය සැමියාගෙන්.

“ අපි ෆොටෝ එකක් ගමු“
“ නැහැ නැහැ දෙන්නගෙම නෙවෙයි. ඔයාගෙ විතරයි“
“ඔයා අතනින් වාඩිවෙන්න“

කැමරාව. කවරයෙන් එලියටද අනතුරුව ඇයගේ දෑතටද ස්ථානගත විය.

“පැත්තට හැරෙන්න“
“ හරි අනේ..! ඉස්සරහට ලස්සන නැතුව නෙවේ! මං කැමතියි පැත්තට හැරිල ඉන්න කොට“
“ඉතින් ඔයා යාළුවොත් එක්ක ගත්ත ෆොටෝ ඇති තරම් තියෙන්නෙ ඉස්සරහ බලාගෙන. ඒ නිසා මං කැමති පැත්ත හැරුණු ෆොටෝ වලට“
“තෑන්ක්ස් අනේ! මං දන්නවනෙ ඔයා මට ආදරේ කියල“
*******************************************************************************
පෞද්ගලික විද්‍යුත් තැපෑල. තරු මඟින් සලකුණු වූ පණිවිඩ පහක් තිබිණි.
ඔහු. ඉන් එකක් තේරීය. මඳක් චකිතයෙන්. වඩා උනන්දුවෙන්.

“ මේ බලන්න ඔයා වගේමයි නේද? දැන්වත් විශ්වාස කරනවද මං ඔයාට කොච්චර ආදරේද කියලා? “



Thursday, July 12, 2012

:: දේශ ද්‍රෝහියා::

සාජන් මහත්තයා. පසෙක වූ වීදුරුවෙන් අරක්කු ටිකක් වැඩිපුර මුවට හලා ගත්තේය. ඉදිරිපස පුටුවේ සිටි තැනැත්තා බිමට වැටෙන සේ පා පහරක් ගැසීය. වම් පාදයෙන්. දකුණු උරහිසට.

උඹල වගේ උන්ට ගහන්න හිත දෙන්නෑ බං බිව්වෙ නැත්තං

රාලහාමි. බිම වැටුණ පුද්ගලයා යලි පුටුවේ ඉන්දවීය. අතකින් ඇද. අනතුරුව කිහිලි දෙකෙන් වාරුකොට.

උඹ තනියෙන් ඔක කලා වෙන්න බෑ. කියපන් කවුද උඹට ඔය වැඩේ කරන්න උපදෙස් දුන්නෙ..?“
අනේ රාලහාමි ආයෙ කවුරුත් උපදෙස් දෙන්න දෙයක් තිබ්බෙ නෑ..!

සාජන් මහත්තයා. හින්දි චිත්‍රපටයක සේ පැන සැකකරු ඩැහැගත්තේය. හරියටම බෙල්ලෙන්.

ක..වු..රු..ත් උපදෙස් දුන්නෙ නෑ..! එතකොට තනියෙන්මද වැඩේ කෙරුවෙ..?“

කැස්ස. අනපේක්ෂිත ලෙස උගුර සිරවීම හේතුවෙන් සැකකරු කැස්සේය. මඳක් ග්‍රහණය ලිහිල් වූ පසු හුස්මක් ගත්තේය. තදින්. අනතුරුව තවත් හුස්මක් ගත්තේය. මඳක් සෙමෙන්.

නෑ. මද්දුම කොල්ලත් හිටිය..
හෑ...! මද්දුම කොල්ල..! දැන් කෝ ඌ....?“
විස්ස විද්‍යාලෙ....!
වි...ස්...ස විද්‍යාලෙ....! කීවෙනි අවුරුද්දෙද?“
දැන් අවුරුදු හයක් විතර....
අවුරුදු හයක්....! ඌ ඒකෙ පොල් ගානවද මෙච්චර කල්..?“
නෑ. පිට්ටනියෙ තණකොල කපනවා....!

සිනහව. සාජන් මහත්තයාට ආ සිනහව ගලනාලය මැදදී නතර වීය. අනතුරුව දියවී ගියේය.

මොන මඟුලට හරි ඌ විශ්ව විද්‍යාලෙනෙ! ඒක නිසා ඌත් මේ කුමන්ත්‍රණේට  හවුල් ඇති?“

සැකකරු. යලිත් වරක් කැස්සේය. මඳක් විමතියෙන් නෙත් ඔසවා බැලීය. අවිශ්වාසයෙන් පපුව අතගෑවේය.
බයාදු ලෙස හඬ අවදි කලේය.

මොන කුමන්ත්‍රණේද රාලහාමි මහත්තයෝ....?“

ගෙල. සාජන් මහත්තයා ගෙල හරවා සැකකරු දෙස බැලීය. නැගී එන කෝපයෙන්. අනතුරුව හඬ අවදි කලේය.
 
දන්නෙම නෑ....! තමුසෙල රට කෑලි කරන්න, කෑලි වලට බෙදන්න උත්සාහ කෙරුව බවට ඇහින්දුටු සාක්කි තියෙනවා.....! 

“ අනේ සාජන් මහත්තයො...? මායි කොල්ලයි ඊයෙ දවසම හිටියෙ කුඹුරෙ..! ලියදි කෑල්ලක් දෙකට බෙදුවම රට කෑලි වෙනව කියල අපි නිකමටවත් හිතුවෙ නෑ ඇත්තමයි...!





Wednesday, July 11, 2012

:: විසාකා විලාස::

බලන්න තිබුණා අහන බැනුම් ටික
අද උන්නා නම් විසාකා තෙම
අඟර පාමින් ඇවිදින්ට ගොස්
තෙතබරියම්ව මහ සෙනග මැඳ


  

::වැහි උණ්ඩ::

වැස්ස. තරමක් තදින් වැටෙමින් තිබිණි. අංශක තිස් තුන හමාරක් ඇලයට.
මිලි මීටර් දෙකත් තුනත් අතර අරයෙන්.

ඇය. ලයෙහි තුවාලයක් සහිතව. පොලවට අඩි තිස් හයක් පමණ ඉහලින්. මගේ ප්‍රේමාලාපයන් අසමින්. මා ඇකයමත මියයමින් හුන්නාය.
********************************************************

සියල්ල ඇරඹුනේ ඇය සඳළුතලය වෙත නික්ම ගිය පසුය.
නැත. සඳළුතලයෙහි වූ සියල්ල ඇරඹුණේ ඇය ඒ වෙත ගිය පසුය.

පාද. මම මගේ අඩි ශබ්දය ඇයට හැඟෙන තරම් තදින් පාද තබමින් ඈ පසුපස ගියෙමි.

ඇය. කන් දුන්නාය. මඳක් සලිතව නිසලව ගියාය.

මම. ඇය කෙලින් පසු පසින් සිට ගතිමි.

“ මං හිතුවෙ සෙනඟ නිසා කම්මැලි වෙන්නෙ මං විතරයි කියලා“
ඇය කඳුවැටිය දෙසම බලාගෙන දෙඩීය.

“ මං ආවෙ කම්මැලිකමට නෙවෙයි“
“එහෙනං?“
“ඔයා නිසා!“
“මගෙ මොකක් නිසාද?“
“ ඇඳුම නිසාවත්, හැඩ ඇඟ නිසාවත්, පුංචි තොල් නිසාවත්, දිග බෙල්ල නිසාවත් නෙවෙයි!“
“එහෙනං?“
“ඔයාගෙ ඇස් නිසා, ඇස් වල තියෙන දේ නිසා“

ඇය මදෙසට හැරුණාය. ඇගේ දෙනෙත්. කොල පැහැයෙන් දැල්වී නිවී ගියෝය.

“මගේ ඇස් වල මොනවද තියෙන්නෙ?“

වචන. මා මුවින් පිට නොකලෙමි. ඒ ඇවිලී නිවී යන කොල පැහැ දීප්තිය දෙසම ආශක්තව බලා සිටියෙමි.

පහ. ඇගේ දෙනෙත් පස්වරක් දැල්වුණු තැන අප එකිනෙකා සිප ගනිමින් සිටියෙමු.
එකිනෙකාට තදව. වැසි බින්දුවකටවත් ඉඩ නොදී.

මම. ඇයට පෙම්කරන බව කනට කෙදිරීමි. දකුණු අත නිදහස් කොට ගතිමි.
ඇගේ කොපුලත වැහි බින්දුවක් ලවනතින් උරාගතිමි.
වම්පස ඉණෙහි වූ පිස්තෝලය ගතිමි. නිදහස් වූ දකුණතින්.
ඇගේ වම් පියොවුර ස්නේහයෙන් පිරි මැදීමි. ඇය වැලඳගත් වම් අතින්.
පිස්තෝලය තැබීමි. වම් අතට යටින්.

වැසි බින්දුවක්. ඇගේ කොපුලෙන් පෙරීවිත් මගේ දකුණත දිගේ ගලාගියේය.

සයිලන්සරය. පිස්තෝලයට හඬක් නැඟීමට ඉඩක් නොතැබීය.

/////ආශ්‍රය: SinCity : The customer is always right////



..................................................................................................................................


Tuesday, July 3, 2012

:: මල් සහ තේ ::


චතුරංග. සිය සිරුරේ වූ සියළු අංග අතුරින් දකුණතෙහි මුදුගිල්ල හා උරණව සිටියේය.

සියල්ල සත්‍යයය.
මෝස්තරය. තමා එකඟ වූවකි.
ප්‍රමාණය. දෙවරක්ම මැන්නායින් පසුව හෝ තමාට ගැලපෙන්නට සැකසූවකි.
මුලින්ම අත්තිකාරම්ද පසුව මුළු මුදලද ගෙවූයේ තමන්මය.

එහෙයින් මුද්ද හා උරණ වී පලක් නැත. උරණ විය යුත්තේ ඇඟිල්ල සමඟය.
ඇඟිල්ල. නොතිබුණා නම් අද මුද්ද පැලඳීමට සිදු නොවන්නනේය.

**********************************************
අටපෙතියා මල. රතු සහ කළු පැහැයෙන් සැරසී බස් නැවතුමෙහි සිටියාය.
නොඉවසිල්ලෙන්. තනිවම දොඩවමින්. බිම් බලාගෙන. වටපිට ඇහැ යවමින්.

කළු. ඇගේ වත කළු නොවිය යුතුය.
චතුරංග. වහා මුද්ද ඇඟිල්ලෙන් ගැලවීය. වම්පස සාක්කුව හිල් නොවී ඇති බව ඇඟිලිවලින් ඇන පසක් කරගත්තේය. ගැලවූ මුද්ද එහි ලූයේය. මුද්ද නැති දකුණත ඇයට පෑවේය.

අටපෙතියා මල. මඳ ගැස්මක් සමඟ ඔහු පෑ අතෙහි එල්ලුණාය.

අනතුරුව.
ඔවුහු දවස මුලුල්ලේ විශ්වය පුරා පාවෙමින් සිටියෝය.
වරෙක ඇන්ඩ්‍රොමීඩාවට ගියහ. ඔරායන්ගේ බඳ පටියේ එල්ලී සීසෝ පැද්දෝය. දිවා ආහාරය රන්මසු උයනෙහි හිඳ වැලඳූහ. හරියටම සවස පහට බස් රියක අසුන් ගත්තෝය.

චතුරංග.
වමතින් සිය සාක්කුවෙහි වූ මුද්ද ගත්තේය. දකුණත ඇගෙන් මුදා ගත්තේය. මුද්ද ඇගේ දකුණතෙහි ගුලි කලේය. තමා උරණව සිටි ඇඟිල්ල ඈ වෙත දිගු කලේය.

“දාන්න...!“

***********************************************
“ කෝ...! ඔය මුද්ද ගලවලා දෙන්න....!“
තේ කෝප්පය. ස්නානය අහවරව ආ චතුරංග වෙත සිය අත පෑවාය.

“ කමක් නෑ..! ඒක ඔහේ ඇඟිල්ලෙම තිබිච්චදෙන්...! ගලවන්නයි දාන්නයි ගියාම වදේ...!“

|| උත්තේජනය: “ඇගෙ සිනහව තහනම්“ - Kanchana Karunamuni ||